معنی ترش و شیرین در فرهنگ فارسی عمید

هر چیزی که دارای مزه ای آمیخته از ترشی و شیرینی باشد مانندِ سرکنگبین، مِیخُوش، مَلَس

معنی ترش و شیرین در لغت نامه دهخدا

ترش شیرین. میخوش. مَلَس: و نیشو اندرسردی بیش از همه است و ترش و شیرین او طبع را نرم کند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و رجوع به ترش شیرین شود

معنی ترش و شیرین - جستجوی لغت در جدول جو

ترش و شیرین

تصویری از ترش و شیرین — تصویر ترش و شیرین

فرهنگ فارسی عمید

ترش و شیرین

لغت نامه دهخدا

ترش و شیرین

فرهنگ لغت هوشیار

ترش شیرین

(تُ شُ شی / تُرُ شی)

طعمی که از امتزاج ترشی و شیرینی بهم رسد و آن را میخوش و بتازی مزّ خوانند. (از آنندراج). میخوش و نیم ترش. (ناظم الاطباء). ترش و شیرین. ملس، مجازاً، دارای خشونت آمیخته باخوش طبعی. بظاهر خشمناک و بباطن شادمان:
آن شاهدی و خشم گرفتن بینش
وآن عقده بر ابروی ترش شیرینش.
(گلستان).
در تبسم به جبینش چین است
حسن شوخش چه ترش شیرین است.
امام الدین ریاضی (از آنندراج).
و رجوع به ترش و شیرین شود

طعمی که از امتزاج ترشی و شیرینی بهم رسد و آن را میخوش و بتازی مُزّ خوانند. (از آنندراج). میخوش و نیم ترش. (ناظم الاطباء). ترش و شیرین. مَلَس، مجازاً، دارای خشونت آمیخته باخوش طبعی. بظاهر خشمناک و بباطن شادمان:
آن شاهدی و خشم گرفتن بینش
وآن عقده بر ابروی ترش شیرینش.
(گلستان).
در تبسم به جبینش چین است
حسن شوخش چه تُرُش شیرین است.
امام الدین ریاضی (از آنندراج).
و رجوع به ترش و شیرین شود

لغت نامه دهخدا

معنی ترش و شیرین - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما